Key West en laatste dagen Miami

Heej allemaal,

Daar ben ik weer. Op het moment dat ik dit schrijf zit in ik de Amtrak van Kissimmee naar Washington, helaas heeft ook deze trein geen wifi aanboort. Op de stops zal ik proberen even connectie te maken. Ik was gebleven bij vrijdag 20 januari.

S'morgens waren we bijtijds opgestaan om op tijd te vertrekken. Maar op de een of andere manier was het toch weer later.. Nadat de meeste waren uit gecheckt en we alle spullen op Daniel zijn bed hadden neergelegd vertrokken we naar Budget voor een auto. Helaas waren we hier niet de enige dus het duurde even voor we een auto hadden. Dit keer een normale 5 persoonsauto.
Het was een lange tocht, met volgens mijn boek 43 bruggen. Na een paar uur hebben we gewisseld. Eerste hebben we op een mooi plek waar we in hangmatten konden liggen nog wat gedronken.

Ik zou verder rijden , Daniel maakte nog het grapje nu zul je zien inplaats van dat de tank leeg gaat word hij voller. En verdomt naar 15 minuten had de computer zich herberekend en kreeg ik er een streepje bij. Haha ja verschil moet er ook wezen, mannen rijden altijd flink gas geven en dan weer hard remmen en tja wij vrouwen rijden gewoon relaxt!

Bij aankomst in Key West gingen we eerst opzoek naar een slaapplaats. Dat was nog niet zo makkelijk, maar uiteindelijk vonden we een motel. Nadat we de auto hadden uitgeladen gingen we naar het centrum lopen. Eerst hebben we rond gelopen en zijn we bij de marine haven wezen kijken. Daarna gingen we opzoek naar een plaatsje om te eten. We besloten bij Wendy's te gaan eten, een fastfood keten. Nou dit was eens maar nooit meer. Haha Dan zijn de burgers van de Mac toch wel een heel stuk beter!
Na het eten hebben we nog wat rond gelopen en wat drankjes gekocht voor in het Motel.

Na een nacht redelijk goed geslapen te hebben, hadden Simon en Charlotte een heerlijk ontbijt voor ons gemaakt. Worst met ei en bonen. Daarna moesten we ons snel haasten om optijd te zijn voor de boot, we gingen snorkelen.

We gingen met een grote kartemaran naar een koraal rif om te snorkelen. Het was ongeveer een uurtje varen. Onderweg kregen we een heel verhaal van wat wel en wat niet mocht. Uiteindelijk gingen we het water in en eigenlijk viel het een beetje tegen.. Het waren veel de zelfde vissen en echt heel veel koraal kon ik niet vinden, alleen op een stukje waar ik even heb rond gezwommen maar hier mocht ik niet komen.

S'middags hebben we de groep opgesplitst, mijn benen waren op van het flipperen dus ik wilde rustig op het strand liggen. Daniel ging gezellig mee. De andere gingen nog wat rond wandelen in het centrum.
Eind van de middag hadden we af gesproken en gingen we onze weg naar huis weer vervolgen. Met eerst onderweg natuurlijk een stop om naar de zonsondergang te kijken. De mannen hadden al snel bedacht dat ze een kokosnoot wilde hebben. Alles werd geprobeerd met een steen gooien, met een handdoek de boom in klimmen een toren van de drie mannen maar helaas het leverde alleen een kokosnoot op die nog niet rijp pas. Toen we terug gingen lopen keken ze gewoon op de grond en wat lag daar in een bosjes... Een kokosnoot!! Met geweld moest deze natuurlijk opengemaakt worden, wat zijn die dingen hard. De kokosnoot was niet verkeerd, in het begin had het weinig smaak maar de nasmaak was redelijk goed.

Het was al weer aardig donker toen we onze weg gingen vervolgen. Onderweg hebben we een paar keer van bestuurder gewisseld. Om Gin heb ik wel de meeste lol gehad. Hij ging achter het stuur zitten en begon keihard te lachen, wij hadden zo iets hè wat is er aan de hand? Ja normaal zit het stuur aan de andere kant. Ik zat voorin en was natuurlijk gelijk wakker dit werd opletten dus en goed meekijken. We moesten alleen maar af en toe zeggen iets meer naar links maar voor de rest deed hij het super. Zelf begon die af en toe nog wel eens te lachen. Iets wat ie wel vaker spontaan deed. Dit gelach mis ik soms wel een beetje, ik werd er altijd zo vrolijk van.

Bij aankomst in het hostel waren we niet zo blij. Ze hadden bijna alle tassen van Daniel zijn bed verwijderd, bij het inchecken kregen we een hele preek. Een bed is geen opslag voor bagage.

Zondag hebben we weer heerlijk liggen relaxen op het strand. We hebben nog samen geluncht waarna ik met Daniel naar downtown Miami ben gegaan. De display van mijn camera is kapot dus ik had een nieuwe camera nodig en Daniel had een telefoon nodig.
Bij terugkomst in het hostel zijn we nog met zijn 5e naar een bar geweest om nog 1 keer met zijn alle te proosten! Om 21 uur vertrok Simon de eerste van de groep.

Maandag was het alweer lekker weer, dus weer om naar het strand te gaan. En vandaag was het ook weer een dag om afscheid te nemen dit keer van Charlotte.

Dinsdag s'morgens moest ik afscheid nemen van Jamamoto en Daniel. Dat betekende dat ik weer alleen was. Tja reizen is mensen ontmoeten, een mooie tijd samen hebben en weer afscheid nemen. Wel ben ik van plan om dit jaar nog bij Charlotte in Parijs langs te gaan.
S'morgens ben ik alleen naar het strand geweest. Tussen de middag even terug naar het hostel geweest om te Skype met Wendy. Die at namelijk bij mijn ouders. Daarna terug naar het strand. Om vervolgens weer eind van de middag terug te gaan om te Skype met Hilde, Martin en Raimond in Oostenrijk.
S'avonds had ik me voorgenomen om mijn tas maar is in te gaan pakken en te kijken of het nog noodzakelijk was om er een trolley bij te kopen. En toen kwam in eens het besef. Shit waar zijn mijn schoenen.. Ik heb alles ondersteboven gehaald maar helaas geen schoenen. Nergens kon ik ze vinden, niet op de kamer waar ik sliep niet op de kamers waar ik had geslapen niet in de bagage opslag. En ook niet op de kamer waar we al onze bagage hadden gedropt voor we weg gingen naar key west. En op dat moment heb je flink de balen er in en is het ook vervelend dat je dan helemaal alleen bent. Maar als of het zo moest wezen ik kreeg een berichtje van Daniel hij kwam terug naar het hostel om dat het boeken van zijn vlucht niet was gelukt. Fijn kon ik mij mooi even op hem afreageren. S'avonds zijn we naar de bioscoop geweest. En ja ik snapte het verhaal ook nog. Mijn Engels qua verstaan is echt wel vooruit gegaan, het spreken daar zit niet echt een verbetering in.

Woensdag was het weer het perfecte weer om naar het strand te gaan. Daniel zijn vlucht ging pas om 18 uur dus die kon mooi nog even een paar uurtjes mee.
S'middags opnieuw Daniel wezen uitzwaaien en doorgelopen naar het politiebureau. De schoonmaaksters van het hostel wisten ook niet waar mijn schoenen waren.

Bij het politiebureau was het erg druk ik moest maar na 18 uur terugkomen. Dus had ik besloten om me zelf maar te troosten met shoppen! Ik heb uiteindelijk een nieuwe camera, een trolley en een paar nieuwe winterschoenen gekocht. Om 18 weer terug naar het politiebureau, nou die aangifte die kan ik niet serieus nemen. Die twee agenten hadden de grootste lol toen ik uitlegde dat ik in een hostel sliep en dat je dan soms ook met mannen op een kamer kan liggen. O dan is het zeker s'nachts 1 groot feest! Dat zagen zij ook wel zitten. Uiteindelijk heb ik een bewijs meegekregen dat ik aangifte heb gedaan en het kaartje van 1 van de agenten voor als de verzekering moeilijk ging doen. S'avonds heb ik al mijn spullen ingepakt om vervolgens vroeg te gaan slapen.

Donderdag 26 januari ging vroeg mijn wekker. De tijd om Miami te verlaten na 20 dagen was aangebroken. Het begon in een vies hostel en eindigde met mijn sportschoenen, winterschoenen, slippersen en wereldstekker die weg zijn, maar de tijd er tussen ik heb genoten! Het was heerlijk ik heb een mooi bruin kleurtje wat helaas grotendeels weg zal zijn als ik weer aankom in Nederland! Maar ik heb mooi herinneren en een paar super mensen ontmoet.

In mijn volgende blog zal ik jullie meer vertellen over mijn reis naar Orlando/Kissimmee.

Heel veel liefs,

Jeantine