Kanchanabubri

Na een onrustige nacht werd ik weer gewekt door mijn alarm. Ik had niet zo lekker geslapen, er was lang muziek gespeeld op straat en een kamergenoot had gigantisch liggen snurken.

Na het ontbijt, toast met een gebakken ei, werd ik om 8 uur opgehaald voor mijn dagtoer. In de bus zaten vooral luidruchtige Engelsen. Gelukkig had ik twee Amerikanen naast mij uit ja wel mijn lievelingsstad van Amerika, San Francisco. Meteen dus stof om over te praten. We zijn eerst naar de Erawan waterval geweest. Ik bleef gezellig bij Jennifer en Gene. De waterval had 7 niveau’s wij zijn tot de 5e gelopen omdat we ook nog wilde zwemmen. In het water zaten een heleboel vissen die graag aan je knabbelde. Nu denken jullie vast aan die kleine visjes waar je je voeten bij kan stoppen nou deze zijn net iets groter van gemiddeld 13 cm, je heb ook de wat kleine 7 cm maar ook de allergrootste van misschien wel 25 cm. Maar zolang je bleef bewegen kwamen ze niet te dichtbij. Je raad het al daar stond ik in het water maar wel op de plek staan springen en spetteren zodat ze niet aan mij gingen knabbelen. Een visje is leuk maar dan wel op mijn bord of in een kom, maar niet aan mij knabbelen.

Vervolgens zijn we naar niveau 4 gelopen hier kon je vanaf glijden. Eerst gingen Jennifer en Gene en kon ik foto’s maken en vervolgens ging ik. Wat was dat gaaf om te doen, wat een sterke stroming. Uiteindelijk besloten we ook een keer met zijn 3e te gaan.
Vervolgens zijn we naar niveau 2 teruggelopen, hier was een grote waterval waar je onder kon staan en op wat rotsen er achter kon klimmen. Hier ben ik via een liggende boomstam het water in gesprongen. Er zaten hier namelijk zoveel grote vissen dat ik eigenlijk niet wilde. Eenmaal in het water gesprongen was het zaak om zo snel mogelijk naar de waterval zwemmen omdat hier de stroming sterk was en de vissen daar niet zaten.
Intussen was het allang tijd om te moeten eten, dus hup snel douche aankleden en een sprintje trekken naar de lunch.
Na de lunch vertrokken we naar de Hillfire pass. Hier kon je een museum in en buiten een wandeling maken terwijl je naar geluidsopnames luisterde van mensen die vertelde over die tijd. Dit was gewoon in het Nederlands.

Het Hellfire Pass Memorial is opgedragen aan de geallieerde krijgsgevangenen en Aziatische arbeiders die omkwamen bij de Hellfire Pass en elders in de regio tijdens de Tweede Wereldoorlog.

In 1942 vochten de Japanners tegen de Britten in Birma (Myanmar), met als doel om India te bereiken. Om de troepen te bevooraden hadden de Japanners een veiligere en snellere route nodig tussen Singapore en Rangoon (Yangon). Hierop besloten zijn een 415km lange spoorlijn aan te leggen van Ban Pong in Thailand naar Thanbyuzayat in Birma.

Deze route was echter niet eenvoudig omdat deze door bergen en jungles liep. De Japanners zetten hiervoor zo’n 250.000 Aziatische arbeiders in en meer dan 60.000 krijgsgevangenen uit Australië, Groot-Brittannië, de Verenigde Staten en Nederland. Op 16 oktober 1963 werd de spoorlijn voltooid in Konkoita, Thailand.

Hierna zijn we gereden naar de Death Railway om een stuk mee te rijden over de spoorlijn. De spoorlijn van Thailand naar Birma wordt ook wel de ‘Death Railway’ genoemd. De trein rit zou ons brengen naar The Bridge Over the River Kwai. Deze brug heeft veel historische waarde er is zelf een film over de brug.
Onderweg was er nog even paniek. Op een station werd de locomotief losgekoppeld en reed weg. Iedereen was verbaasd en ging kijken. Na lang wachten zagen we dat de locomotief wisselde van trein en wij een andere locomotief kregen, uiteindelijk konden we onze weg weer vervolgen. Eenmaal bij de brug aangekomen stonden er allemaal mensen op de brug die op een soort tussenstationnetjes stonden. Nadat ik uit de trein stapte raakte ik aan de praat met een stel Nederlanders uit IJsselstein. Thuis kan ik vanuit mijn woonkamer de zendmast van Lopik zien toevallig heb ik hiervan een foto van gemaakt met mijn nieuwe camera voor ik weg ging dus kon ik die laten zien.
Uiteindelijk was het tijd om te eten en ben ik naar we restaurant gelopen wat ik via tripadvisor had gevonden. Hier heb ik een ongelofelijk lekkere massaman curry gegeten. S’avonds wilde ik mijn reis verder plannen omdat ik de volgende dag weer door zou gaan maar ik was zo moe dat ik lekker ben gaan slapen.

Woensdag 15 november heb ik eerst uitgeslapen. Heerlijk in de tuin mijn ontbijt gegeten en terwijl mijn vervolg reis geboekt, ik wilde met de minivan naar Bangkok om daar op de nachttrein te stappen naar Khao Sok. Omdat ik alle tijd had ben ik naar de brug gelopen en heb ik even een cappuccino gedronken. Daarna weer terug naar het hostel om te wachten op de minivan. Terwijl ik zat te wachten kwamen Kim en Mariëlle inchecken, zonder dat ze wisten dat ik er zat hadden ze hetzelfde hostel geboekt, hoe toevallig. Na bijgeklust te zijn was het tijd om te gaan.

Bij de minivan kon ik gelukkig voorin zitten het zou een rit van maximaal 3 uur zijn en zou ik nog ruim 2 uur hebben om naar het treinstation te komen. Onderweg kregen we zware regenval waardoor we met een behoorlijke vertraging aankwamen. Het was een race tegen de klok het zou er echt om spannen of ik het wel of net niet mijn trein zou halen. Daar ging ik minivan uit snel backpack op mijn rug in een sprint naar de metro met mijn veel te grote en zware tas. Bij de ingang van de metro moest ik bij de controle ook nog alle tassen openen. Ik nog uitleggen ik heb haast ik mis mijn trein maar nee zelf in mijn grote backpack moest gekeken worden. Na de controle een sprint naar de kassa om een kaartje kopen, om vervolgens weer naar de metro te sprinten. Hier had ik geluk de metro kwam net aanrijden. Daar sta je dan in de trein van je ene been op je andere been hupse goed kijken waar de metro is en snel even nog je e-mail checken of je het goed had onthouden dat je uitgang 1 moet hebben op het metro station om zo snel mogelijk bij het boekingsbureau te komen om je ticket op te halen. Gelukkig mocht ik in het boekingskantoor voor en hoefde in niet te wachten. Met een laatste sprint ben ik naar de trein gevlogen en was ik op tijd. Ik had alleen nu niet gegeten en eigenlijk ook niets mee. In de trein proberen ik te praten met een Thaise, ik wilde graag eten maar wist niet of dat ook kon in de oude trein kon, ze gaf aan dat je geen eten kon kopen onderweg. Ik had nog 10minuten voor de trein vertrok. En daar ging ik weer dit keer zonder mijn backpack maar met een sprint naar een kioskje om chips, koekjes en drinken in te slaan. Het was niet gezond maar het was in ieder geval wat. Eenmaal weer terug in de trein en op pad zijn kwam er een mevrouw met een menu kaart, je kon dus wel eten kopen. Het was wel duur 260 bath maar ik dacht na al dat geren verdien ik dat wel.
Dit keer had ik een onderbed geboekt. Dit is echt een aanrader je kan lekker naar buiten kijken en je hebt echt een super breed bed. Wel had je in deze trein ook staan toiletten, ik word er steeds handiger in.
In de trein heb ik het verslag van Chiang Rai en Sukhothai gemaakt. Daarna ben ik lekker gaan liggen. S’nachts heb ik niet echt lekker geslapen, ben veel wakker geweest. Ik kon dan wel mooi af en toe naar buiten kijken.

Tot zover weer een verslag. Ik loop aardig achter maar ik ga proberen dat de aankomende dagen wat in te halen.
Zojuist ben ik weer in Bangkok aangekomen voor de laatste dagen. Dinsdag vlieg ik al weer naar huis.

Liefs,

Jeantine